Dinleyene huzur veren sesinin yanı sıra  yazdıklarıyla da okurlarını büyülü bir yolculuğa çıkaran Jehan Barbur’la müzik yaşantısını,  hepimizde hasar bırakan depremi  ve yeni projelerini konuştuk. İyi okumalar.

Magazinleşmeden kendini tanıtmayı başaran çok nadir isimlerdensiniz. Popüler olmadan şarkılarınızı dinletmek, bilinirliğinizi sağlamak zorluğunu nasıl aştınız?

Bu zorluğu hiç aşamadım. Ama önemsememeyi ve kişisel algılamamayı öğrenmeye çalıştım demeliyim belki. Tanınırlığımı arttırmak için yapmam gereken her şey bana çok uzak, çok yabancı. Sıklıkla sinirlerim de bozuluyor, mesleğe de küsüyor her şeyden uzaklaşmak da istiyorum ama bir şekilde yine de devam ediyorum. Yirmi yıl olmuş, ama sektör ne yazık ki iyileşeceği yerde iyice kısır bir döngüye girdi gibi. Bu zorluğu aşabileceğimi hâlâ zannetmiyor ama bildiğim şekilde de devam ediyorum.

Müzisyensiniz, yazarsınız, prodüksiyon işiyle de ilgileniyorsunuz. Önce hangisi başladı? Nasıl devam etti yolculuğunuz?

Önce yazmak başladı. Her şeyin temeli yazmak… Anlatma ihtiyacı idi. Sonrasında kimi şarkı, kimi şiir, kitap ya da albüm oldu. En başında kurduğum hayalleri elle tutulur bir şeylere dönüştürmekteki itkim, hikâyemi anlatma isteği idi. Tabii ki başkalarını da anlama ve anlatabilme gücü… Hep dediğim gibi, hevesim ve nefesim yettiğince devam etmek arzusundayım.

Yaptığınız işlerin başarısı dinleyenleriniz ve okurlarınız tarafından bilinmekte. Zor bir soru ama sadece biriyle ilgilenmek durumunda kalsaydınız hangisini tercih ederdiniz?

Yazmayı seçerdim

Milyonlara hitap eden milyonların dinlediği şarkılar yazdınız, söylediniz. Sizi en çok anlatan hangisi. Diğerlerinden biraz önde olan?

“Yok” ve “Ardışık”

 Bir çok sanatçının albümüne konuk oldunuz ve  ortak projelere de imza attınız.  Önce şunu sorayım; ortak çalışmalarda yer almak nasıl bir duygu? İkinci olarak  yerli ya da yabancı  şarkı söylemeyi  düşündüğünüz  isim ya da grup var mı?

Ortak çalışmalarda birbirimize teşekkür ediyor ve birbirimize duyduğumuz saygı ve hayranlığı perçinliyoruz aslında. Birbirimizi güzellikle duyduğumuzu ve takdir ettiğimizi söylemiş oluyoruz. Bundan daha güzel ne olabilir. Aynı dönemin sanatçıları olarak el ele tutuşuyoruz aslında. Ne gurur!! Yerli isimlerden hayalimde olan herkesle içime sinen çok güzel işler yaptığımızı düşünüyorum. Devamının gelmesini isterim. Yabancı isimlerden ise aklımda olan bir isim yok açıkçası. Daha genç yaşlarımda Sting hayalimdi ama! Olması mümkün değil tabii ama olsa ne şahane olurdu.

Jehan Barbur kimleri dinler? Kimleri okur? Bu soruya bağlantılı olarak devam edeyim kendinizi en iyi nasıl ifade edersiniz?

Kimleri dinleyip okuduğumu yazmayı tercih etmiyorum. Birinin adını unutsam diğerine haksızlık olacak çünkü hepsinin bende emeği çok büyük. Kendimi en iyi yazarak ifade ettiğimi düşünüyorum. Yoksa bu deli mesleği seçmezdim sanırım.

6 Şubat tarihi hepimizin içinde derin bir yara açtı. Ve bu yaranın kapanması da mümkün değil. Sizinle 11 sene önce yaptığımız röportajda sadece ilk nefesinizi Beyrut’ta aldığınızı  ama öz be öz İskenderunlu olduğunuzu söylemiştiniz. Hislerinizi tahmin ediyorum ama sizin söyleyecekleriniz ya da belki duyurmak isteyeceğiniz bir yardım konseri vb olabilir. Uzun sürecek bir toparlanma için, depremin gündemden düşmemesi, ihtiyaçların önemsenmesi ama bununla birlikte de müzik başta sanatın susturulmaması konusunda neler söylemek istersiniz?

Ben kendime bile bu depremle ilgili henüz iki cümle dahi yazamadım. İçimde çok büyük bir enkaz var. Henüz bu konuyla ilgili yazmaya, duygumu, düşüncemi paylaşmaya ne yazık ki hazır değilim. Kendi dünyamda yapılması gerekli her şeyi elimden geldiğince yaptığımı düşünüyorum. Ama şimdi içim çok boş, kendimi iyi hissetmiyorum. Yazamıyorum, anlatamıyorum da…

Ufukta yeni albüm/single, kitap ya da başka bir proje var mı?

Yeni şarkılarım var. Nisan sonu gibi kayıtlarına başlayacağım ve yine Sony müzik etiketi ile dinleyiciyle buluşacağız umarım. Diğer yandan hayat hikâyemi yazmaya başlamıştım. Depremle birlikte sustum, yazamıyorum şu an. Toparlanırsam, yazmaya devam etmek isterim.

Gerçekleştirdiğim röportajların klasik sorusudur. Hoşgörünüze sığınarak size de sormak istiyorum… Elinizde sihirli bir değnek olsaydı ne yapmak isterdiniz?

Adaleti getirirdim.

(SERKAN SELİNGİL)