Sevgili okur, ilk yazımda sizlerle birlikte içimizdeki çocuğu hatırlamaya ve onu koşulsuz sevmeyi öğrenme konusuna değinmiştik.

Bu haftaki yazıma gelecek olursak, eğer 35 yaşından büyükseniz; genel olarak ebeveynini mutlu etmeye çalışan, evliyseniz eşini ve onun ailesini memnun etmeye çalışan, aynı zamanda çocuklarını da mutlu etmeye çabalayan birisisiniz.

Peki ya sizin mutluluğunuz?  Sizce bu hayat sadece başkasını mutlu etmekle mi devam etmeli?

Ne zaman öğreneceğiz ‘Ben’ demeyi. Ya da artık ‘Ben de varım ‘ve ‘Hayır da diyebilirim’ demeyi ne zaman öğreneceğiz?

Sevgili okur, Unutma!

Koşullu sevmek, koşullu sevilmeyi getirir ve bu sadece seni yıpratır. Herkes sevdiği için bazı bedeller öder elbet. O’nun bazı sivri yönlerini törpüler, kötü ve çekilmez yanlarını onarır.  Ama 1 gram sevgi için de sürekli kendinden ödün vermemeyi de öğrenmeli artık.  

Yine unutma ki!

Sadece kendi ihtiyaçlarını düşünen, seni merak etmeyen, kırıldığını umursamayan, seni hayallerine katmayan, duygularını küçümseyen ve de senin hislerini önemsemeyen biri seni sevemez. Bu kim olursa olsun.

Sevgili okur,  bu yazıdaki amacım hayatındaki kişilerle arana mesafe koyman değil, amacım ikili ilişkilerde birinci kişinin senin olduğunu hatırlaman ve unutmaman.

Sürekli karşındakini mutlu etmeye çalıştığın bir ilişki seni yok eder.  Onun için ilişkide var olduğunu hatırla ve hatırlat.  Çünkü eğer sen mutluysan o da mutlu olur.

Bu haftaki yazımı bitirirken de şunu söylemek istiyorum;  ikili ilişkilerde baba-anne, eş-evlat, arkadaş,  ya da akraba kim olursa olsun fark etmez fedakârlıklar her iki taraf içinde eşit olmalı.

NOT: Bu haftaki yazıyı okurken de Melike Şahin’in ‘Bedelini Ödedim’ şarkısını dinlemenizi tavsiye ederim.