Plüton, hayallerinin peşinden gidip, kendinden emin bir şekilde kendi yolunu çizen bir gezegen. Çocukların kahramanı ama büyüklere de “yavaşla, hayallerinin peşinden git, kendin ol, yolunu çiz” diye de fısıldıyor. Bize fısıldayan Plüton’u yazarı Şeyma Çekici ile konuştuk. İyi okumalar.

• Bize kendinizden bahseder misiniz?

34 yaşında, iki çocuk annesi olan; üretmeyi, matematiği, yazmayı, insanları, kalabalığı, yalnızlığı, öğretmeyi, rehberlik etmeyi ve öğrenmeyi çok seven matematik öğretmeni görünümlü bir psikoloji öğrencisiyim.

• Plüton’un Dünya Umurunda Değil, çocuklarda hangi duyguları uyandırsın istediniz?

Bireysel olarak ne istediklerinin farkına varmalarını, hayallerinin peşinden cesurca koşabilmelerini ve “ben böyle istiyorum, beni bu halimle kabul edin” diyebilecek gücü hissetmelerini ve bundan korkmamalarını isterken; bunun toplumdan soyutlanmak demek olmadığını, bir arada sevgi dolu bir şekilde yaşamaya da ihtiyacımız olduğunun farkına varmalarını isterim.

• Çocuk kitapları yetişkinlere çok şey anlatır. Plüton’un Dünya Umurunda Değil, çocuklardan bağımsız büyüklere de bir şeyler fısıldıyor mu?

Aslında kızım sana söylüyorum gelinim sen anla durumu mevcut. Çocuklar zaten özgüvenli ve kendinden emin doğuyorlar, bir çekmeceye odaklanıp düşe kalka, gözümüzün içine baka baka giden çocuğu düşünün. Büyüdükçe o Plüton ruhunu kaybediyorlar. Plüton büyüklere de “yavaşla, hayallerinin peşinden git, kendin ol, yolunu çiz” diye fısıldıyor. Fısıldamıyor, yüksek sesle haykırıyor aslında…

• Çocuk edebiyatına duyulan ilgiden memnun musunuz?

Evet. Son yıllarda hem yazar hem okur sayısındaki artan ilginin evlerimize, çocuklarımıza, okullarımıza ve nihayetinde topluma yansıyacağına inanıyorum.

• Çocuklara okuma alışkanlığı edindirmek adına birçok farklı metot konuşuluyor. Sizce bu alışkanlığın temeli nasıl atılmalı?

Ben burada en büyük payın aileye düştüğüne inananlardanım. Çocuk evde kitap görmeli. Anne babasını üzgünken, mutluyken, öğrenmek isterken, hayal kurarken her şartta elinde kitapla gören bir çocuk yetişkin olduğunda anılarındaki bu fotoğrafları rehber edinecektir. Bizdeki hata çocuğun hemen okumaya başlamasını istememizden kaynaklanıyor. Ömür uzun, ektiğimiz tohumun ne zaman filiz vereceğinizi bilemeyiz. Bir de anne babalar öğretmenlerin elinde sihirli bir değnek var gibi davranıyor. Ben okullarda çalışıyor olsaydım “kimler çocuklarının okuma alışkanlığı kazanmasını istiyor” diye sorardım. Sonra da sadece çocukların değil velilerin de günlük olarak kitap okumalarını not etmelerini isterdim. Toplumdaki yetişkinlerin okuma oranına baktığımızda çocuklar-gençler yine iyi okuyor.

• Siz bir anne olarak çocuklarınıza kitap seçip alırken nelere dikkat ediyorsunuz?

Değerlerime ters düşmemesini, parmak sallayarak mesaj vermek yerine çocukların duygularını önemsemesini ve onlara hitap etmesini… Bazı yayınevlerinin tüm kitaplarını almaya çalışıyorum, biliyorum ki titiz çalışıyorlar.

• Herhangi bir yazma ritüeliniz var mı?

Maalesef, yazmam tamamen ilhamın bana hangi sıklıkla geldiğine bağlı.

• En son hangi kitabı okudunuz?

Irvin D. Yalom- Bugünü Yaşama Arzusu.

• İlk çocuk kitabınıza dair geri bildirimler almaya başlamışsınızdır. Nasıl hissediyorsunuz?

Daha çok yeni ama çok güzel dönüşler alıyoruz. Özellikle çocukların yüzündeki o ilk tepkiyi çok merak ediyorum. Keşke her eve girip tek tek o ânı izleyebilme imkânım olsa. Bu benim ilk çocuk kitabım, bu kitabın Küsurat Çocuk’un da ilk kitabı olması beni heyecanlandıran ayrı bir durum. Birbirlerine çok yakıştıklarını düşünüyorum. Hem Küsurat Çocuk adına hem benim tatlı küçük Plüton’um adına çok heyecanlıyım. Umarım yüz binlerce yüreğe dokunabiliriz…

(SERKAN SELİNGİL)